'elif ' olmak...

'elif' olmak
'susmayı seversin; sükûtu seversin; sükûtu hal edinenleri seversin… '
ne güzel bir söz
elif olmak hep vurulmakmış
eif olmak o'nun sevdasıyla yanmakmış
ben elif olamıyorum
bu yüzden üşüyorum
bu yüzden sabredemiyorum
vuruluyorum hep ama 'elif' olarak vurulmak başka
'elif' olarak dayanmak başka
severim sükutu ama 'elif' olamadım bir türlü
'elif' ce susamadım
acılardan geçiyorum va acılar içimden geçiyor
ölümler yokluyor hayatımı
hüznü yüzüme yakıştıranlar seviniyor belki
ama ben 'elif' deyip geçemiyorum
ne güzelmiş 'elif' olmak
şimdilerde ne çok ihtiyacım var 'elif' olmaya
'sen, dünyana sonradan girenlere sıkıca bağlandığın vakit “elif” olmaz adın'
demişsin
ben dünyama sonradan girenlere daha çok bağlanmışım
bu yüzden acılarım
bu yüzden bu çekilen vafasız sancılar
'elif' olmayı uzak etmişler bana
yasaklamışlar vuruluşlarımın beni 'elif' olmaya götürmesini
suretler yabancı
aynalar yalancı
içim sus
kalbim perişan
ben 'elif' olamadım